สมัยโบราณหมู่บ้านยังไม่มีความเจริญในเรื่องของเครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ มาทำเป็นอุปกรณ์ในการแจ้งเหตุด่วนเหตุร้าย ชาวบ้านจะนำไม้หรือสิ่งของมาตี          เพื่อแจ้งเหตุ ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทางการเกษตรและมีสัตว์เลี้ยงไว้ใช้ในการทำงาน เช่น วัว ควาย ช้าง ม้า บางเวลาต้องพาสัตว์เลี้ยง ไปเลี้ยงตามทุ่งนา      ป่าเขา ชาวบ้านจะรู้ได้อย่างไรว่าสัตว์เลี้ยงจะปลอดภัยจากขโมยยามค่ำคืนและตามที่ที่นำสัตว์ไปเลี้ยง ชาวบ้านจึงคิดทำสิ่งที่เกิดเสียงดังที่เรียกว่า “เกราะ” แขวนไว้ที่คอสัตว์เลี้ยง เมื่อสัตว์เลี้ยงเดินหรือสั่นคอก็จะเกิดเสียงดัง เจ้าของจึงรู้ได้ว่าสัตว์เลี้ยงอยู่ที่ไหน ปัจจุบันบ้านเมืองเจริญมากขึ้น เกษตรกรหันมานิยมใช้เครื่องจักรทุ่นแรงในการทำงาน แทนการใช้สัตว์เลี้ยง ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งจึงคิดนำเกราะมาเป็นเครื่องประดับตกแต่งบ้าน วันหนึ่งเกิดลมพายุรุนแรง บ้านเรือนเสียหายแต่ชาวบ้านปลอดภัยจากลมพายุเพราะ เกราะสั่นเตือนเมื่อมีลมพายุ ทำให้ชาวบ้านเล็งเห็นความสำคัญของภูมิปัญญาชาวบ้านประกอบกับเป็นการอนุรักษ์ของมีค่านี้ให้คงอยู่ชั่วลูก ชั่วหลาน